Vierde generatie aan het roer bij De Kleine Belties

‘Wij blijven vanuit onze christelijke identiteit gastvrijheid bieden’

Op vakantiepark De Kleine Belties in Hardenberg hebben Jan en Marja Hakkers officieel het stokje overgedragen aan de volgende generatie: hun jongste zoon Sietse en zijn vrouw Ellis. ‘Wij hebben het volste vertrouwen in hen.’ Een gesprek met de oude én de nieuwe eigenaren.

Hoe neem je afstand, terwijl je eigenlijk niet weggaat? Op De Kleine Belties in Hardenberg, het oudste christelijke vakantiepark van Nederland, hebben Jan (65) en Marja (62) Hakkers op 2 april officieel het stokje overgedragen aan de volgende generatie: hun jongste zoon Sietse (38) en schoondochter Ellis (36). Maar ze wonen nog wel bij de hoofdingang, en dat blijft voorlopig ook zo.

Jan: ‘Ik merk dat ik ouder word en wat rustiger aan moet doen, maar afstand nemen is inderdaad lastig. Ik wil ook wel betrokken blijven bij het park. Het is niet als met een baan, dat je van de ene op de andere dag met pensioen gaat. Een paar dagen per week wil ik wat blijven doen … Niet meer meedraaien bij de receptie, maar wel grasmaaien en andere leuke dingen.’

Marja: ‘De balans vinden is moeilijk, voor Jan nog meer dan voor mij. Hij loopt graag rond op het park en dan ziet hij natuurlijk van alles. Dus loslaten is wel een ding, maar dat geeft niks, het komt allemaal goed. En hij kan er natuurlijk gewoon blijven komen, maar dan vooral voor de sociale contacten.’

Jan: ‘Ik moet wat vaker tot tien tellen voor ik wat zeg. De jongelui een kans geven. Ik zie de betrekkelijkheid van het leven. Wij hebben intensief gewerkt, en nu is het tijd om een stapje terug te doen. We hebben meer dan genoeg om dankbaar voor te zijn. Negen kleinkinderen hebben we, allemaal gezond – dat zijn veel zegeningen.’

Sietse: ‘Toen ik klein was, gingen we papier prikken op het park. Als je emmer vol was, kreeg je een ijsje. Wij hebben drie kinderen; onze oudste is nu dertien en die helpt ook al mee. En de twee jongsten van negen en zeven genieten vooral van het zwembad en het springkussen en de mensen om zich heen, maar ze leggen soms ook wel flesjes in de koeling.’

Ellis: ‘Ze zijn heel sociaal. Dat krijgen ze hier wel mee.’

Jan: ‘De geschiedenis herhaalt zich. Wij werden ook van jongs af aan ingezet.’

steentje bijdragen

De officiële overdracht vond vorig weekend plaats, tijdens een receptie op De Kleine Belties. Daar waren veel vaste gasten bij aanwezig, van wie sommige al generaties lang hun vakanties doorbrengen op het vakantiepark. Sietse: ‘Wij hebben gasten die al vijftig jaar bij ons komen.’

Jan: ‘Soms hoor ik dat een vaste gast van ons ziek is. Dan bel ik even op, of we gaan samen op bezoek. Deze mensen zijn voor mij meer dan alleen maar klanten. Het contact trekt diepere sporen, je raakt met elkaar verweven.’

Ellis: ‘Dat is een kracht van Sietses vader. Hij kent iedereen bij naam.’

Sietse: ‘Mensen zien hier naar elkaar om.’

Ellis: ‘Als er een kindje verdwaalt op het terrein, is het binnen een kwartier bij de ouders terug. En als er een overlijden is, kan het zomaar zijn dat iedereen naar de uitvaart komt.’

Sietse: ‘Afgelopen zomer was er een tent ondergelopen. Dan is er direct hulp. De een komt met droge dekens, de ander maakt soep.’

Ellis: ‘Er staan een stuk of twaalf achtpersoonschalets op het terrein. Daar kiezen wij bewust voor, zodat reformatorische gezinnen ook bij ons op vakantie kunnen. Wij vinden: ons park moet voor iedereen toegankelijk blijven.’

Jan: ‘Mensen die hier als kind rondliepen, kopen als volwassene een chalet bij ons  – en soms hebben ze hun partner ook nog hier ontmoet. Als eigenaar van het park doet dat me wel wat.’

Zelf ontmoette Jan zijn vrouw Marja ook op het vakantiepark. Marja: ‘Mijn ouders kochten hier een caravan. Ik was nog maar 15 jaar, en Jan 18. Hij was aan het vegen in de kantine – dat moment vergeet ik nooit meer.’ In 1979 trouwden ze.

En nu neemt alweer de vierde generatie het recreatiebedrijf over. Marja: ‘Wij hebben het volste vertrouwen in hen. We zijn heel dankbaar dat zij het oppikken. Het bedrijf is in de loop der jaren behoorlijk gegroeid, dus het is ook wel een zware taak voor hen tweeën.’

Jan: ‘Vroeger gingen mensen een of hooguit twee keer per jaar op vakantie, in het hoogseizoen. Nu gaan mensen korter op vakantie, maar wel vaker. We hebben nu ook doelgroepen die buiten het hoogseizoen komen.’

Sietse: ‘Wij willen onze identiteit vasthouden en vanuit een christelijke sfeer gastvrijheid blijven bieden. Die christelijke identiteit betekent onder andere dat op zondag de horeca gesloten is, en dat we zondagavondzang en een bijbeluurtje organiseren. Nu we dit bedrijf zelf voort mogen zetten, realiseren we ons hoe bijzonder het is dat wij ons steentje eraan bij mogen dragen.’

Jan: ‘Ik denk weleens: als opa dit toch eens kon zien … Hij begon met een klein boerderijtje, en nu is het een prachtig mooi vakantiepark.’ En na een korte stilte. ‘Maar misschien ziet hij het ook wel, vanuit de hemel.’

KADER

De Kleine Belties in vogelvlucht

• De grootvader van Jan Hakkers, die boert aan de Rheezerweg in Hardenberg, richt op verzoek van de gemeente Hardenberg in 1948 kampeerboerderij De Kleine Belties op.
• In 1950 worden de eerste stacaravans er neergezet.
• In 1970 stopt het boerenbedrijf en gaan de laatste koeien weg.
• In 2014 wordt er een binnenzwembad gebouwd op het terrein.
• Begin april 2022 neemt de vierde generatie de leiding van het bedrijf officieel op zich.